Latte Lingo for Dutch speaking, deel II.

Na in het eerste deel de warme milk based drinks terminologie onder de loupe te hebben genomen, is het nu tijd voor een woordje uitleg over de andere koffiespecialiteiten.
Let op : bereidingswijze en benamingen kunnen verschillen van land tot land, merk tot merk, Barista tot Barista ; geen exacte wetenschap dus ....

We beginnen bij het kleintje : de RISTRETTO. Meer een Siciliaanse specialiteit. Dit is dit kleine bodempje, 2cl, ultra straffe koffie, een nectar bijna, restricted! Het is echter wel zo dat sommige bonen zo het best tot hun recht komen. Een perfecte ristretto is voor de Barista niet altijd even makkelijk om te zetten. Meestal wordt het kopje na een seconde of 15 onder de loop uitgehaald. Ik geloof echter in een volledige extractie en dus veel en fijne koffie in het filterbakje voor de tragere doorloop. Hier heb je wel een heel krachtige machine nodig, ander komt er gewoon niets uit of is de cremaontwikkeling ondermaats.
Verder omhoog met de ESPRESSO (3cl) of de koning aller koffie's. Dit is het klassieke shot dat er op kampioenschappen gezet wordt. Niet enkel als 'straight/clean shot', maar ook als basis voor de cappuccino en signature drink.
DOPPIO ESPRESSO. Doppio staat voor dubbel, 2 espresso's in 1 cup dus. Sommige speciaalzaken als Espresso Vivace Seattle serveren enkel dubbele, geen enkele, omdat ze geloven dat de perfecte flow enkel bekomen wordt met een dubbele portafilter. Bullshit vind ik, maar dat doet er nu niet toe. Persoonlijk geef ik wel geen enkele espresso's mee in Take Away, wel dubbele, en dit voor temperatuurtechnische redenen ; een enkele espresso in een meeneembeker zit al onder zijn correcte temperatuur vooraleer ie je smaakpapillen bereikt.
Er zijn voor ruige kerels als Hugh Jackman en John Travolta in Swordfish ook drankjes als triple espresso, maar da's meer voor de show dan wat anders.

Dan komen we bij de LUNGO aan. Lungo betekent simpelweg 'lang' en dat zegt al iets. 12 tot 18 cl koffie, smaak en textuur al naargelang zetwijze en/of koffieboon. Wereldwijd meestal gemaakt door 1 of 2 espresso's bovenop een deels met heet water gevulde kop te zetten, maar onze 'lage landen techniek' is veel beter vind ik. Aangepaste blend, branding en vooral maling en dan de juiste extractie zoeken. Kan heerlijk zijn en heeft t.o.v. de espresso het voordeel dat zachtere, scherpere bonen beter hun smaakpallet weergeven zonder dat de aciditeit gaat overheersen. Vele Amerikaanse (zuid - latin - caribes) blauwere bonen missen body en kracht voor een espresso, maar we kunnen er wel een lekkere grotere koffie mee zetten. Ook via andere zettechnieken als Aeropress, Clover, Chemex, French Press of reguliere filter.
AMERICANO : ik bezie dit als een doppio lungo. Grote mok dus, een doordrinker, waar je net zoals bij een lungo, melk en/of suiker naar believen toevoegt. Let op de doorlooptijd! Deze zet je met een dubbele portafilter of met toevoeging van heet water aan een reguliere lungo.

Dan de Iced Coffee's :
2 grote delen. Je hebt, 1, de gefrappeerde, waar , al naargelang techniek, de melk, ijs, zoetstof en espresso geblend worden. Deze heten meestal (zie o.a. Starbucks) FRAPPUCCINO, FRAPPE LATTE, ...
En je hebt, 2, de niet gefrappeerde iced coffee's, die, met behulp van ijsblokjes, eventueel roomijs, zichzelf koelen. Meest gekozen namen hiervoor zijn ICED CAPPUCCINO (ong. 25 cl), ICED LATTE (ong. 35 cl) en, zeer populair, ICED MOCHACCINO (met chocolade dus en ongeveer 35 cl).

Dus vooraleer aan de slag te gaan als de klant je een Café Frappé of Iced Coffee besteld, vraag wat ze in gedachten hebben of stel je eigen drankjes/favorieten voor.

In Italië krijg je soms nog andere namen op je bord gesmeten, als Frapperiato, Shakeriato en zo, maar ik zal het maar op de Amerikaanse benamingen houden.

Bestel er nu in je lokale espressobar maar op los zou ik zeggen. Schol!

(coffee reflection photo by HaniAIYousif)